ÖZ
Çalışmamızda, erkek sıçanlara uygulanan bir interstisyel sistit modeli olarak kabul gören sudan kaçınma stresinin (SKS) mesane hasarı üzerine etkisi ve oksitosin hormonunun strese bağlı olarak gelişen interstisyel sistit üzerindeki morfolojik ve biyokimyasal etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Çalışmamızda her grupta eşit sayıda (n=6) sıçan olmak üzere 24 adet erkek Wistar sıçan 4 gruba ayrılmıştır: 1 Kontrol grubuna (K) herhangi bir işlem uygulanmamıştır. 2. Kronik stres grubuna (KS) 5 gün 2 saat SKS uygulanmıştır. 3. Oksitosin grubuna (OT) 5 gün subkutan (sc) 5 µg/kg oksitosin uygulanmıştır. 4. Kronik Stres +Oksitosin grubuna (KS+OT) kronik stres boyunca 5μg /kg oksitosin sc uygulanmıştır. Deney sonunda mesane dokusu ışık ve elektron mikroskobunda incelenmiştir. Oksidatif stres, malondialdehit (MDA) ve glutatyon (GSH) ölçümleri ile değerlendirilmiştir. Sistemik stres; serum kortizol tayini ile ölçülmüştür.
KS grubuna ait ışık mikroskobik incelemelerde ürotelyumda dökülmeler, bağ dokusunda ödem, polimorf nüveli lökosit artışı, damar içi konjesyon ve degranüle mast hücre artışı izlenirken, KS+OT grubunda belirgin bir iyileşme saptanmıştır. Elektron mikroskobik incelemelerde KS grubunda ürotelyum hücrelerinde hasar, glikozaminoglikan tabakasında düzensizlik ve hücreler arası sıkı bağlantılarda açılma izlenirken, KS+OT grubunda hasarın gerilediği görülmüştür. Serum kortizol, doku MDA ve GSH seviyeleri morfolojik bulgularla uyumlu olarak tespit edilmiştir.
Çalışmamıza ait veriler erkek sıçanlarda SKS’nin sebep olduğu interstisyel sistite bağlı morfolojik ve biyokimyasal hasarın dişi sıçanlar ile benzer derecede oluştuğunu göstermektedir. Ayrıca oksitosin tedavisinin oluşan bu hasara karşı koruyucu bir etki gösterdiği gözlenmiştir.
0 yorum:
Yorum Gönder