ÖZ
Tang Hanedanlığı (M.S. 618-907) dönemine Çin’de icat edilen porselen, ayırt edici dört özelliği beyazlığı, saydamlığı, sertliği ve kendine has çınlaması olan, en mükemmel seramik türüdür. 9.yy.dan itibaren İslam coğrafyasına 16.yy.dan sonra da Avrupa’ya ithal edilen porselen, hem aristokratik beğeni hem de yerel seramik gelenekleri üzerinde önemli etkiler yapar. Zanaatkârlar, yüzyıllar boyunca hem porselenin üretim sırrını çözmeye hem de onu taklit eden seramikler üretmeye çalışırlar. Avrupa özelinde bu sürece 16.yy.dan başlayarak sofra adabındaki git gide artan bir incelme eşlik eder. Porselenin sırrı 1710’da Saksonya’da çözülür ve kıta, Meissen, Viyana ve Sevres gibi Avrupa menşeli porselenle tanışır. Bu dönemde ayrıca Fransız tarzı denilen yemek servisi evrensel ölçekte yegâne medenî tarz olarak yerleşir. Eşleşen motif ve formlarıyla böylesi bir bağlamın meyvesi olarak beliren porselen yemek/tatlı takımları, bir güç, itibar ve politik söylem aracına dönüşür. 18.yy., merkezinde gösterişli hatta abartılı böylesi takımların yer aldığı bir porselen diplomasisine tanıklık eder.
0 yorum:
Yorum Gönder