ÖZ
Paul Tillich, din dilinin mâhiyeti problemini sembolik dil yaklaşımı ile ele almaktadır. Bu yaklaşımının temelini Tillich’in Tanrı görüşü, dine bakışı ve sembol anlayışı oluşturmaktadır. Çünkü sembol, Tillich için hakikatin taşıyıcısı konumundadır. Tanrı ise klasik teizmin Tanrı’sı değil, “kendinde varlık” olarak insanın nihâi kaygısının odağıdır. Dine dair problemler ve teolojik ifadelerin konumu tarihin her döneminde tartışılmaktadır. Önceleri dinin mâhiyeti üzerinde yoğunlaşan tartışmalar, modern dönemde dinî önermelerin mantıksal statüsü üzerine evrilmiştir. Bu durum ise dinî önermelerin günümüz tecrübesiyle yeniden gözden geçirilmesi ihtiyacını doğurmuştur.
Tillich için Tanrı, ‘Tanrı’nın üstündeki Tanrı’dır. Bu Tanrı var olma cesaretini ve nihâi kaygılı olma halini tarif eden mutlak imanın Tanrı’sıdır. Varlık olmadığı için bu Tanrı hakkında söylenecek her şey sembolik olma zorunluluğu taşımaktadır. Onun hakkında sembolik olmayan tek ifade “Tanrı kendinde varlıktır” ifadesidir. Tillich’e göre semboller sonlu ve sonsuzu bir araya getirirler. Her dinin hakikat iddiasını taşıdığını ve bu hakikatleri taşıyan dilin sembolik olması gerektiğini savunan Tillich için, dinin dili sembolik olmak zorundadır.
0 yorum:
Yorum Gönder