ÖZ
Amaç: Bu çalışmada instabil femur boyun kırıklarının tedavisinde 3 farklı kanüllü vida konfigürasyonu kullanılarak yapılan internal tespitin biyomekanik olarak karşılaştırılması amaçlandı.
Çalışma planı: Çalışmada 28 adet sentetik sol femur rastgele olarak 4 eşit gruba ayrıldı. İlk üç gruptaki örnekler Pauwels Tip 3 kırık oluşturacak şekilde bazoservikal bölgeden osteotomize edildi. Tespit kanüllü vidalarla yapıldı. Birinci gruba 4 adet vida, 3’ü boyuna paralel ters üçgen konfigürasyonda, dördüncüsü ise kalkara çapraz şekilde; ikinci gruba 3 adet vida, 2’si boyuna paralel konfigürasyonda, üçüncüsü ise kalkara çapraz şekilde; üçüncü gruba ise 3 adet vida, 3’ü de boyuna paralel ters üçgen konfigürasyonda olacak şekilde kanüle vida ile fiksasyon uygulandı. Dördüncü gruba ise osteotomi veya tespit uygulanmadı. Tüm gruplara yüklenme testi yapıldı ve vida tespitlerinin aksiyel yüklenmeye dayanma gücü ve yer değişimi miktarı ölçüldü.
Bulgular: Grup 1’de ortalama maksimum dayanım 36.1±3.2 N/mm2 , Grup 2’de 27.3±4.1 N/mm2 ve Grup 3’te 21.9±3.2 N/mm2 olarak saptandı. Grup 3’teki ortalama maksimum dayanım anındaki (21.9±3.2 N/mm2 ) osteotomi hattındaki ortalama yer değişimi 11.5±2.1 mm iken, Grup 2’de aynı değerde yer değişimi 6±1.3 mm, Grup 1’de 5.8±1.1 mm olarak bulundu (p<0.05). Ayrıca Grup 2’deki ortalama maksimum dayanım (27.3±4.1 N/mm2 ) anındaki yer değişimi 9.1±1.7 mm iken, aynı stres değeri altında Grup 1’deki şekil değişiminin 9±1.7 mm olduğu gözlendi (p>0.05).
Çıkarımlar: İnstabil femur boyun kırıklarının tedavisinde boyuna paralel gönderilen kanüllü vidalara ek olarak kalkara gönderilen çapraz vidanın stabiliteye olumlu katkı sağlayacağı görüşündeyiz.
0 yorum:
Yorum Gönder