ÖZ
Doğu Akdeniz'in neotektoniğinde en önemli rollerden biri Arap ve Avrasya levhalarının çarpışması olarak değerlendirilebilir. Doğu Akdeniz'in ana neotektonik elemanlarının çoğunluğu Türkiye içinde veya çok yakınındadır. Bunlardan başlıcaları, Bitlis-Zagros Kenet Zonu (BZKZ), Ölü Deniz Fay Zonu, Doğu Anadolu Fay Zonu (DAFZ), Kuzey Anadolu Fay Zonu (KAFZ), Ege Dalma - Batma Zonu ile gerisindeki graben sistemi ve Kıbrıs Dalma-Batma Zonu olup, bölgedeki en önemli sismik kaynakları oluştururlar. Bu ana yapıların genel karakteri elde edilen odak mekanizması çözümleri ve GPS ölçümleri yardımıyla büyük oranda anlaşılmış olmasına rağmen, bazı eksiklikler de mevcuttur. Örneğin KAFZ nasıl Ege Denizi'ne ulaşmaktadır sorusuna yanıt son dönemde meydana gelen Çanakkale-Ayvacık depremlerinin incelenmesi ile bulunabilir. Ana yapılar dışında, Anadolu levhası içindeki deformasyonun anlaşılmasına yönelik çalışmalar yeni gündeme gelmektedir. Anadolu levhasının iç deformasyonu hakkında KAFZ, Eskişehir Fay Zonu ve Kırıkkale-Erbaa Fay Zonu arasında kalan bölgede önemli adımlar atılmıştır. BZKZ önülkesindeki yapılar İran güneybatısında ayrıntılı çalışılmış olmasına rağmen, benzer yapılar Güneydoğu Türkiye, Kuzey Irak ve Suriye'de yeni ele alınmıştır. Bu alanda yer alan bindirme / kör bindirmeler ile ilişkili kıvrımlar ve bölgede gözlenen sismik etkinlik arasında bir ilişki kurulmaya çalışılarak Güneydoğu Anadolu Kaması tanımlanmıştır. BZKZ kuzeyindeki Türk - İran yüksek platosunun iç deformasyon mekanizması ise eşkenar dörtgen veya buna benzer hücrelerin kenarlarında oluşan sağ veya sol yönlü doğrultu atımlı faylar ile bu hücrelerin ortasında veya kuzey ve/veya güney köşelerinde meydana gelen bindirmelerden oluşmaktadır. Bölgede ana neotektonik hatlar dışında kalan alanların çalışılması, bilinenlere ek olarak daha fazla yerleşim alanının sismik tehlike analizinin yapılabilmesi açısından önem taşımaktadır.
0 yorum:
Yorum Gönder