ÖZ
Ahmethan Yılmaz, çocuk edebiyatına katkı sunan bir yazar olarak 1980’li yıllarda kendini tanıtır. 2000’li yıllarda yayımladığı Sokaklar Açmak ve Ankara İç Savaşında Üç Hainin Portresi adlı şiir kitapları onun şâirlik yönünün de gücünü gösterir. Yılmaz’ın şiirinin gücü toplumsal yönde yazdığı duyarlı, deneysel ve epik karakterli şiirlerden ileri gelir. Onu bu tarz duyarlı şiirler yazmaya sevk eden 1990’lı yıllarda Hakan Arslanbenzer’in öncüsü olduğu Neo-Epik Şiir’le tanışmasıdır. Neo-Epik Şiir, yirminci yüzyıl şiiriyle toplum adına hesaplaşmak üzere ortaya çıkar. Neo-Epik ya da farklı bir adla Yeni Destansı Şiir, öykü konusu olan dünyayı süslerinden arındırılmış, çıplak, hatta bazen bir şeyi iyice vurgulayabilmek için olduğundan bile çirkin görme çabasıdır. Şâirin bundan maksadı zihinleri değiştirmektir. Dünyayı değiştirme gücüne sahip olamayan epik şâir, zihinleri değiştirme yolunu seçer. Modern Türk edebiyatında Namık Kemal, Tevfik Fikret ve Mehmet Akif’le başlayan epik karakterli şiirimiz, İkinci Yeni ile bu yönünü devam ettirir. 90’lı yıllardan itibaren de günlük hayata dâhil olan neo-epik karakteriyle varlığını sürdürür. Ahmethan Yılmaz’ın Sokaklar Açmak kitabında yayımlanan Californian Brasserie Restauran şiiri 2000’li yılların deneysel ve Neo-Epik Şiir tarzına uygun olarak yazılmıştır. Bu makalede, Ahmethan Yılmaz'ın poetikasından, neo-epiğin özelliklerinden, neo-epiğin özelliklerinden ve tekniklerinden bahsedilerek Californian Brasserie Restauran şiiri Neo-Epik Şiir bağlamında tahlil edilecektir.
0 yorum:
Yorum Gönder